Sadece iş hayatına özgü bir kavram değildir liyakat. İşte-aşkta, çarşıda-pazarda, havada-karada, her yerde olması gereken bir layık olma durumu söz konusudur.
Kim nereye ne kadar layık ki? Mükemmellik değil zaten aranan, olduğu kadarlılık… Fakat o kadarı dahi olamayanlara layık görülenleri görünce; kendime verdiğim, daha doğrusu vermekten imtina ettiğim değerin farkına varıyor, DAHA İYİSİNİ HAK EDİYORUM gerçeğini içselleştiriyorum bir anda.
Sihirli söz işte bu; hak etmek… Bakıyorsun ve diyorsun ki bunun böyle bir pozisyonda ne işi var? Veya, bu kız bu adamda ne buluyor? Veya, bu zeka ve beceriklilik ile neden ticarette büyüyememiş? Eğitimli ve çok iyi bir oyuncu, lakin neden dizilerden hiç teklif gelmiyor? Neden her yerde torpil, adam kayırma var, neden kadınlar zırtapoz erkeklerin peşinde her daim?
Çünkü aranan şey kalite değil, sıradanlık, lakaytlık… Tekdüzeliğin verdiği kafa rahatlığını bırakmaya korkuyor, çetrefilli ve yoğunluklu mevzulardan uzak durmaya çabalıyor toplum. Kolay olsun, basit olsun, benim olsun…
Çünkü insan çıkarcıdır, ekmeğinin peşindedir her daim. Menfaatlere göre şekillenen dünyevi bir hayatın içinde adalet, arayarak bulunmaz, gelir kimi zaman, ama her zaman değil…
DAHA İYİSİNİ HAK EDİYORUM de ve git al hak ettiğini, korkma, çünkü onlar, senin onlardan korkmanı zerre kadar hak etmiyorlar…