Bu gün yayımladığımız Anka Haber Ajansına ait bir haber gerçekten de bu kadar da olmaz dedirtti bana…
İnsani Yardım Vakfı’nın(İHH) ‘’İyilikte Yarışan Sınıflar’’ projesiyle sınıflara kumbara koyarak öğrencilerden para topladığını öğrendim.
Bu proje; savaş, doğal afet, yoksulluk, hastalık gibi nedenlerle Türkiye veya dünyanın bir başka yerinde anne/babasını kaybeden çocukların eğitim, sağlık, gıda, yiyecek gibi temel ihtiyaçlarının karşılanması için toplanıyormuş. Slogan ise ‘’Yetime Kardeş Olduk’’
İyilik yapmak tabii ki iyidir. Çocuklarımıza da bu erdemi öğretmeliyiz. Ama açlığın pençesinde hayatta kalmaya, çocuklarını yaşatmaya çalışan insanlardan yardım (!)istemek daha doğrusu bunu dayatmak en hafif ifadeyle vicdansızlıktır.
Bu yardım ağır bir ekonomik kriz yaşanan ülkemiz için toplansa (ki yine de bu dayatma çok düşündürücü) belki bir mantığa oturtulabilir. Bizim çocuklarımızdan toplayıp dünyaya yardım etmek nedir???
Çocukken duyduğum bir söz vardı: Caminin içine lazım olan dışarıya haramdır!
İşim gereği sosyal medyada bir çok grubu ve sayfayı takip ediyorum. Öğretmenlerin yer aldığı eğitimcilerin sayfa ve gruplarına da sık sık göz atıyorum.
Ülkemizde yaşanan ağır ekonomik krizin en çok zarar verdiği kesim çocuklar maalesef. Ailelerin en elzem temel ihtiyaçlarını dahi alamıyor. Süt içemeyen bebekler, et, meyve yiyemeyen çocuklar...
Beslenemeden büyüyen sağlıksız bir kuşak yetişiyor.
Mısır şurubu, palm yağı ile beslenebilenler zehirlenirken, bu zehir saçan ürünlere bile erişim gittikçe zorlaşıyor.
Ve birileri çıkmış bu çocukların harçlıklarına dahi göz koymuş. Nasıl kötülük anlaşılır gibi değil! Aileler zorla üç beş kuruş harçlık verebiliyorsa buna da bu iyiliksever(!) dernek göz koyuyor…
Üstelik her ay için 250 Tl limit konuluyor bu göz yaşartan yardım düşüncesi için. Ülkede kaç okul, okullarda toplam kaç sınıf var bilmiyorum. Ama toplandığında çok büyük rakamlar ortaya çıkıyor eminim!
Milli Eğitim Müdürlüğü bu işe el atsın diyeceğim ama maalesef bu tarz bir çok dernekle ortak çalışmalar yürüttüğünü okumuştum. Peki bu ülkede bizi, çocuklarımızı kim koruyacak? Çocuklarımızın kursağındaki ekmeğe göz koyanlara kim dur diyecek?
