Faruque Cihangir
Sakin bir öğleden sonra geliyorsun
Kendi ışığıyla açığa çıkan aklın ufkunda,
Ego saldırganlığına gidersem, o zaman
Üzerine basıldığında karışmayan koyu kenarlık.
uzun zaman sonra geri geldin
Elinde büyülü sihirli flüt ile,
Dünya bu hipnotik ezgiyle sarhoş
Bu sefer sende özgüven belirtisi görmedim.
Gökyüzüne dokunmak için çaresiz bir arzuyla
Uzak ufkun uçurumu yeniden yükseliyor.
Ben de bilmiyorum sevgili Tilottama
Neden sadece sen huzursuzsun!
Bencillik bazen insanlığın süsüdür.
Bazen sadece gururdur.
Bazen ışık, bazen sadece karanlık
Gezgin cehaletin puslu rüzgarlarında yolunu kaybeder.
Bazen büyük bir şanlıyım
Bazen Tapoban'ı yok eder,
Aydınlanmış egoizmin kaplıcaları vardır
Aydınlık ve karanlık arasındaki fark gibi.
Faruque Cihangir
Agrabad, Çittagong. Bangladeş