‘’Benden Sonrası Kıyamet’’… Bu ülkede yaşayan büyük bir kesim bu cümleyi asla kurmaz… Çünkü ülkesini sever! Ağacıyla, dalıyla, yaprağıyla, Taşıyla, toprağıyla, suyuyla, İnsanıyla, hayvanıyla, börtü böceğiyle sever. Vatanın toprağını, bayrağını namusuyla eş değer tutar. Bilir ki bu ülke kendisine bir miras değil, gelecek kuşakların bir emanetidir. Nefes aldığı sürece çabalar ülkesi için. Dün gece işte tüm bu vasıfları taşıyan çok değerli bir sanatçımızı kaybettik. Karadeniz’in hırçın suları gibi, asi dalgaları gibi… Karakterinden ve duruşundan asla taviz vermeyen ve dimdik duran, Düşen bir yaprağa gözleri dolacak kadar merhametli, duygusal  Volkan Konak! Ben Volkan Konağı sadece ekranlardan, izlediğim programlardan değil; onunla hiçbir çıkar bağı olmayan, sadece Maçka’ya yakın bir köyden Samsun’a yerleşen komşumdan 15-16 yıl önce dinleyerek bir başka sevdim. ‘’ Volkan Konak o kadar güzel bir adam ki çok ünlü olmasına rağmen köklerinden asla kopmadı. Cenaze olsa, düğün olsa, hastalık sökel olsa gelir. Gelemezse de, ilgilenecek birilerini mutlaka gönderir.  Maddi manevi herkesin yanında olur. Alçak gönüllüdür yolda konuşmak istesen mutlaka sizinle sohbet edecek bir zaman yaratır. Vatan aşığı, pırlanta gibi bir adam yetişti bu topraklardan.’’ Uzun sohbetlerimizin özeti bu cümleler. Şimdi Volkan Konak hakkında aşağılık cümleler kurarak paylaşım yapanlara soralım. Sizin bu ülkeye nasıl bir faydanız oldu?  Bir sokak köpeğinin başını okşadınız mı? Bir insanın hayatına olumlu yönde dokundunuz mu? Sofraya aç oturan çocuklar için çabaladınız mı? Vatanın dört bir yanında doğa katledilerek nadide cennet parçası topraklarımıza  taş ocağı, maden ocağı açıldı haberlerini gördüğünüzde yüreğiniz sıkışıp, nefesiniz kesildi mi? Mesela bir orman yangını haberi gördüğünüzde o ormanda yanan ağaçların, hayvanların, börtü böceğin acısını iliklerinize kadar hissettiniz mi? Bunlara engel olmak için çabaladınız mı? Çocukların, gençlerin geleceği için sesinizi yükselttiniz mi? Tabii ki hayır. Klavye başında sizin gibi sığ düşünmeyen, vatanı koruma bilinciyle olumsuzlukları dile getiren, düzeltmek için kendince çabalayan kaybettiğimiz her vatanseverin ardından zehrinizi şaçmaktan başka bir meziyetiniz yok. Yorulduk! Kalbimiz yorgun, ruhumuz yorgun… Sizlerin de evlatlarınızın yaşayacağı bu topraklar için, sizlere rağmen mücadele etmekten yorgun düştü yürekler. Ve ne yazık ki ülkesinin, insanının derdiyle dertlenen bu yorgun yürekler zamansız duruyor… Tıpkı Volkan Konak gibi gidiyorlar birer birer. Dün akşamdan bu yana konuştuğum herkes aynı şeyi söyledi: Sanki ailemizden bir yakınımızı kaybetmiş kadar üzgünüz. Güle güle vatan, bayrak, Atatürk aşığı güzel insan.  Sanatınla, duruşunla, mertliğinle kalbimize taht kurdun. Sesinle, şarkılarınla yüreklerimize dokundun. Seni çok ama çok sevdik...  Ailesinin ve hepimizin başı sağolsun. Tarık Akan, Levent Kırca, Edip Akbayram, Genco Erkal, Tuncel Kurtiz, Cüneyt Arkın, Kazım Koyuncu ve şu an adını yazamadığım, kaybettiğimiz tüm gerçek sanatçılarımız gibi asla unutulmayacaksın. Işıklar yoldaşın olsun.