Caroline Laurent Turunç
Bir bulut gibi güneşi kovalıyorum Suya bir geyiğin gölgesini düşürdü. Bir karanlık belirdi, ardından zamanın rengini gölgeleyen bir gökkuşağı.
Dünden beri hayal kuruyorum, yapılacaklar ve yapılmayacaklar dudağımı ısırıyorum ve kanıyorum Her kelime dilimde bir lanet gibi Bu sessizlik bitince bu çirkinlik bitecek biliyorum Her şeyi paramparça ettikten sonra, sürgündeki tüm ruhlar mutlu bir şekilde gülecekler. Babil'in tepeleri altın meşelerle dolacak Mutsuz hayatı bilene ne öğretirsin, diyorum usta?
Baştan sona yalnızlık kokan büyük bir şehrin kök ağacıyım. Sessizlik ve kirlilik her yere düştü Ama sen bana evlerin dışarıdan ne kadar güzel göründüğünü söylüyorsun Şimdi Nemrut Dağı'nın zirvesinde başka bir tende yeniden doğmayı bekleyen bir hayalet gibiyim. Aynı delikten milyonlarca ısırık, çaresiz çatlaklar ve eğitimsiz yalnızlık ile Ancak kaç defa ölüp dirildiğimi düşündüğümde bu da geçecek diyorum. Zorbanın tuzağına biraz hayal gücü düşsün sonra derin derin düşündüm, biri beni hatırlayıp sorarsa bir gün geleceğim, biraz bekle, müjdeyi vereceğim demeyi özlediğimi fark ettim. Yalvarmaktan boğazım kuruduğunda Biri beni tutuyor gibi görünüyor, koşamıyorum yakalayamıyorum.Biliyorum bir gün dokunduğun her şeye dokunacaklar Ve bu evren yeniden doğacak Daha dün gibi hatırlıyorum kaç kasırganın gelip geçtiğini...Caroline Laurent Turunç#caroline_laurent_turunc
]]>