Doğu’nun ıssız, sert ve çorak dağlarında serçeler erken ötmeye başlar , gün doğumuyla birlikte acı çığlıklar başlar, yoksulluk, hüzün ve ıssızlık tüm varlığını gözler önüne serer.
Geleceğin tüm üzüntüleri, talihsizlikleri ve endişeleri yerini ağıtlara bırakıyor.
Yağmurun yağmaya cesaret edemediği bu gizemli topraklarda tüm kuraklığa ve susuzluğa rağmen çiçekler sevgiyle açar.
Kararsızlığın baş döndürücü çıplaklığında, kalbimde taşıdığım ve yarını kendime adadığım aşk ateşinde,kaderimle birlikte kayboldum”.
Mutluluk, yıldızların geleceği, halkımın kıyıları zamanın sarı kuşlarının kanatlarından sarkıyor.
Elimdeki ateşin sıcaklığı yıldızlara değsin, çağlayan gibi kaburgalarımdan damla damla aksın yönüm.
Doğunun nehirlerindeki kan pıhtılarım, toprağım kurudukça beni alıp götürüyor ve sabahın berrak ışığında ölüyorum.
Derinlerden çalan senfoni, toprağın ve bedenimin suyu gibi yankısı şimşekleri deler, yılların umutlarından, hayallerinden koparır beni.
Güneşin doğmadığı ve her şeyin günah sayıldığı bu topraklarda parmaklarımla güneşin resmini çizerim.
Ey şehvetin külleri atalarımın kollarında yer var mı ? özgürlüğüm gibi.
Bütün günahları halkımla selamlayacağım.
25/05/2022-PARİS
]]>