Caroline Laurent Turunc
Ben nehirim, gözümden düşen her damla bir okyanus yaratırHer gün sırtımda bir çığlık taşıyorumTozlu damarlarımda tutkulu”Rüzgarda kayaların üzerinde yürürken inciniyorumBazen güneşli yollar, bazen çakıl taşları yüreğimde
Ey güneşin dalı, göçmenlerin tarihindeki lahitlerBir önceki çağın ağacının aynası oldumÇığlıklarının sesini sırtımda taşıyorlarSessizlik nehri benimle yüzüyor.Geleceğin aynasında kendini bulmak isteyenler içinRuhlarımıza düşen tüm yağmurların sorumluluğunu alarak.İlkbaharda yıpranmış bir şalwar ve yırtık bir kameez ileVe sümbül bahçesine giden yolda
Biliyorum kibar değilim ben kabayım ben zalimimAma aşkım büyük, hiçbir şehir beni barındıramazKehribar kokusu, sesindeki zümrüt ay gibiyim.Nefesim bu kasabayı ağlatacak kadar ağırdı.Şimdi göğsüme yaslanacak kimsem yokKaranlığın acımı kaybetmediği soğuk gecelerimdeKutsal topraklarınız için savaşırken.Sığ sularımla, evrendeki herhangi bir kasidenin mısralarına sığmayacak kadar sığım
Caroline Laurent Turunccaroline_laurent_turunc
]]>