Natasha Ilia
Yunanistan
Bir adam her zaman beni takip ediyor.. O ve ben bir gölge gibiyiz.. dağların arasından, duvarların arasından hiç geçilmemiş yolları takip ediyor gibi geliyor bana.. bazı gerekli yükümlülükler yoluyla.. uçsuz bucaksız macera okyanuslarında okunamayan ormanlarda ..
Baharda rüzgar esiyor bu zamanda açan çiçeklerin kokusuyla .. özel menekşe badem..
Beni içine çekiyor.. büyüye zayıflığa.. ile.. dikkat edilmeyen dalların çarpışması.. kanat çırpan kelebeklerin kanatlarıyla .. açılan yaprakların kırıntısı ile .. kırlangıç gelişiyle sadece bir avuçla çekiyorlar beni iki elin susadığı yerde çekiyorlar .. biri birbirimiz için onun için ve benim için..
Bir adam beni takip ediyor, bir gölge gibi. kendimi görsellerde görüyorum.. İkiz ruhun iki gölgesi. evet, başka bir ülkeden, başka bir gezegenden, başka bir kıtadan, başka bir maceradan.. , her şey inatla beni takip ediyor....
Uyanıyorum... acelem var.. neden başım ağrıyor... belki dün geceden .. Biraz içtim. .. yarım bira .. neden hiç içmiyorum... Kendimde mucizeler yaratıyorum...
Ve gün güneş ışığıyla uyanır..
Tajetos'un en yüksek zirvesi. . Rengarenk denizdeki ışınlar gökkuşağına benziyor, renklerin karışımı, yüzlerin karışımı. .. gözyaşlarının karışımı.. havada eriyen bir sabun köpüğü gibi. . hızlı karaciğer . . ve sen anlamıyorsun ..... kırık hayaller gibi, hayal ettiğin gölgeler gibi, ruhu asla iyileştirmeyen acı yaraları gibi... Adamım
İllüzyonlar içinde kaybolmuş .. nerede öldükleri.. birdenbire.. tıpkı bir rüya gibi .. seni takip eden. .. koşuyor musun .. koştuğunu biliyorsun .. ve gölge seni yakalamaya çalışır... hemen gözlerini açarsın .. küfür... tasarruf ediyorsun... Ağzını aç... mırıldan ve anlat .. Neyse ki rüyadaydım...
Kayıp bir gün ... gözyaşlarıyla dolu bir gün oldu...
Ve dünya sakallı bir gölgedir ... Beni takip eden bir adam gibi, ....
Ve tüm yollar onun hayalini kurduğu arzu edilen bir maceraya çıkar .. umutlar. ama.. derinlerde düşünürsün.. bu rüya sahte.. O tıpkı bir gölge gibi.. . Kim kaçmak ister.. tüm gücünü koy .... evet son .. Son... sonu .. beni her zaman üzgün günlerime geri getirecek... günlük hayatta basit. .. bir kadının.. sıradan bir göçmen .. hayatta kalma çabasına.. .. peşinden giden gölgesi olmayan bir kadına .. büyük hayaller kurmadan ....... büyüdüğünde hayal ettiği şey.. Evde ve uzakta. ....
Gölgeler rüyalarda dolaşır... fırtına onları uzaklaştırdığında beyaz bulutlar gibi .. ve şimşekten önce saklanmak için dağın arkasına çılgınca koşmaya başlarlar. ..
Daha büyük bir Tanrı yoktur....
Böyle hayaletler beni nasıl delirtebilir... onları sadece rüyalarında gördüğün yerde... her şey. ... kimse dokunmasın...
Gölgeler gibi rüyalar .. Ölmeye devam ediyorlar ... ama adam .. Bunlarla... O yaşıyor.....!!
Yazar:
Natasha Elias
PO MË NDJEK NJË HIJE!!
Një njeri me ndjek gjithmone..si hije ai që edhe unë.. më duket se ndjek nëpër male e nëpër rrugë mure shtigjet të pashkelura kurrë .. nëpër detyrime të nevojshme..në xhungla të pakapërcyeshme nëpër oqeane aventurash të pafundme..
Në pranverë kur erërat fryjnë me aromë lulesh që çelin në këtë stinë.. e veçanta ajo e manushaqes lulebajames ..hija më ndjek e ndjek...
Më tërheq..drejt pamundësisë si me magji..me.hapje lastarësh syth pa çelur..me flatra flutrash që përplasin fort krahët ..me fëshfërimën e gjethit që çel ..me ardhjen e dallëdyshes thjesht më tërheqin me një duartrokitje me terheqin aty ku dy krahë kane etje ..për njëri tjetrin për të e për mua ....ama është hije..
Një burrë po më ndjek, si një hije ..shoh veten ime në vizualitet..dy hije të një shpirti binjak. po, nga një vend tjetër nga një planet tjetër, nga një kontinent tjetër, nga një aventurë tjetër..., gjithçka po më ndjek me kokëfortësi ....
Zgjohem...llahtarisur ..dërsirë koka po më dhemb..ndoshta që mbrëmë..pak kam pirë. ..një gjysëm birrëëëë..se kurrë s'pi...me veten bëj çudi...
Dhe dita zgjohet duke derdhur rreze dielli..
Majës më të lartë të malit Tavgeto. .rrezet në det kolorit i ngjajnë ylbereve përzierje ngjyrash,përzierje fytyrash. ..përzierje lot..si flluskë sapuni që shkrihet në ajër. .pëlcet shpejt. .dhe as që e kupton.....si ëndrrat të thyera si hijet që fantazon,si plagë dhimbjesh që kurrë ndonjëherë një shpirt nuk shërojnë....
Iluzione të humbura ..që vdesin..papritur..si ëndrra ..që kush të ndjek. ..vrapon ..vrapon dihat..dhe hija mundohet të të kapë...menjëherë hap sytë..ëndrra me sy hapur...shpëton...hap gojën...mërmërit dhe thua ..për fat të mirë isha në një ëndërr ...
Një ditë kot...një ditë..mbushur me lot...
Dhe bota është një hije me mjekër...si njeriu që po më ndjek, ....
Dhe të gjitha rrugët të çojnë në një aventurë të dëshiruar që ëndërron ..shpreson. por..thellë në vetvete mendon..kjo ëndërr fallco..është si hija.. .që dëshiron të shkëputesh ..vë gjithë forcat...po fundi ..mbarimi...fundi I saj.. do të më kthejë gjithmonë përeth ditës sime të ngushtë...të thjeshtë në rutinën e përditshme. .. të një gruaje..emigrante të zakonshme..në punën e lodhshme për të mbijetuar.. ..në një grua pa hije që e ndjekin..pa ëndrra të mëdha... që i parafytyronte kur mbriti..në dhe të huaj.. ...
Hijet ngelen në ëndrra....si ato retë e bardha kur stuhia i përzë ..dhe fillojnë e rendin të çmëndura të fshihen prapa malit para një shkreptime rrufeje. ..
Më mirë o zot..po ekziston...
Se do më çmëndnin të tilla fantazma...që vetëm nëpër ëndrra sheh...gjithëçka. ...asnjë nuk prek me dorë .....
Ëndrrat si hije ..vazhdojnë po vdesin ....po njeriu ..me ato...jeton.....!!
Autore:
Natasha Ilia
ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ!!
Ένας άντρας με ακολουθεί όλη την ώρα.. σαν σκιά αυτός που κι εγώ.. μου φαίνεται πως ακολουθεί μέσα από τα βουνά και μέσα από τα τείχη μονοπάτια που δεν πατήθηκαν ποτέ.. μέσα από απαραίτητες υποχρεώσεις.. σε αδιάβατες ζούγκλες μέσα από ατέλειωτους ωκεανούς περιπετειών ..
Την άνοιξη που φυσούν οι άνεμοι με το άρωμα των λουλουδιών που ανθίζουν αυτή την εποχή.. το ιδιαίτερο της βιολέτας αμυγδάλου..
.Με τραβάει..προς την αδυναμία ως δια μαγείας..με..σύγκρουση άφαντων βλαστών..με φτερούγισμα πεταλούδων που χτυπούν τα φτερά τους..με το θρόισμα των φύλλων που ξεδιπλώνονται..με την άφιξη του χελιδονιού απλά με τραβούν με ένα παλαμάκι έλκονται εκεί που διψάνε δύο χέρια .. ο ένας για τον άλλον για εκείνον και για μένα..
Ένας άντρας με ακολουθεί, σαν σκιά ..βλέπω τον εαυτό μου στα οπτικά..δύο σκιές μιας δίδυμης ψυχής. ναι, από άλλη χώρα από άλλο πλανήτη, από άλλη ήπειρο, από άλλη περιπέτεια..., όλα με ακολουθούν πεισματικά....
Ξυπνάω...βιαστικά..γιατί με πονάει το κεφάλι...ίσως από χθες το βράδυ...ήπια λίγο. ..μισή μπύρα..γιατί δεν πίνω ποτέ...κάνω θαύματα στον εαυτό μου...
Και η μέρα ξυπνάει με λιακάδα..
Η ψηλότερη κορυφή του Ταυγέτου. .οι ακτίνες στην πολύχρωμη θάλασσα μοιάζουν με ουράνια τόξα, ένα μείγμα χρωμάτων, ένα μείγμα προσώπων. ..μίγμα δακρύων..σαν σαπουνόφουσκα που λιώνει στον αέρα. .γρήγορα συκώτια. .και δεν καταλαβαίνεις.....σαν σπασμένα όνειρα,σαν σκιές που φαντασιώνεσαι,σαν πληγές πόνου που δεν γιατρεύουν ποτέ tην ψυχή...του ανθρώπου
Χαμένες ψευδαισθήσεις ..που πεθαίνουν..ξαφνικά..σαν όνειρο ..όποιος σε ακολουθεί. ..τρέχεις ..ξέρεις ότι τρέχεις..και η σκιά προσπαθεί να σε πιάσει...αμέσως ανοίγεις τα μάτια σου..αφηρημάδα...σώζεις...άνοιξε το στόμα σου...μουρμούρα και πες ..ευτυχώς εγώ ήταν σε όνειρο...
Μια χαμένη μέρα...μια μέρα γεμάτη δάκρυα...
Και ο κόσμος είναι μια σκιά με γένια...σαν τον άντρα που με ακολουθεί, ....
Και όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε μια επιθυμητή περιπέτεια που ονειρεύεται ..ελπίδες. αλλά..κατά βάθος νομίζεις..αυτό το όνειρο είναι ψεύτικο..είναι σαν μια σκιά.. .που θέλει να ξεφύγει..βάλε όλη σου τη δύναμη...ναι το τέλος..το τέλος...το τέλος του .. θα με επαναφέρει πάντα στη στενή μου μέρα...απλή στην καθημερινότητα. ..μιας γυναίκας..συνηθισμένος μετανάστης..στη κουραστική δουλειά της επιβίωσης.. ..σε μια γυναίκα χωρίς σκιά που την ακολουθεί..χωρίς μεγάλα όνειρα... που οραματίστηκε όταν μεγάλωσε..εντός και ξένου. ....
Οι σκιές μένουν στα όνειρα...όπως εκείνα τα λευκά σύννεφα όταν τους διώχνει η καταιγίδα..και αρχίζουν να τρέχουν τρελά πίσω από το βουνό να κρυφτούν πριν από μια αστραπή. ..
Καλύτερα Θεέ μου υπάρχει...
Που θα με τρέλαναν τέτοια φαντάσματα...που τα βλέπεις μόνο στα όνειρά σου...τα πάντα. ...κανείς δεν αγγίζει.....
Όνειρα σαν σκιές ..συνεχίζουν να πεθαίνουν ... αλλά ο άνθρωπος ..με αυτά... ζει.....!!
Συγγραφέας:
Νατάσα Ηλία