Kurban ibadetinin hikmeti, ihtiyaç sahiplerine ulaşmak, sahip olduğunuz nimet ve imkanları başkalarıyla paylaşmak ve kardeşlerimizin dertlerini kendimize dert edinmek suretiyle aramızdaki bağları güçlendirmek.
“İnsanın hayatta iken yetişmek lazım feryadına yoksa ne faydası var su dökmenin mezar taşına”Fârisî İbare.
Benim dimağıma çakılı kalan bir hikaye ile taçlansın isterim düşünceleriniz..
Şöyle ki; Biraz fasulye ve biraz pilav alarak bakır bir tepsiye koydum. Üzerine patlıcan, salatalık ve bir kaç tane kayısı ekledim.
Tam dışarı çıkacaktım ki babam sordu; “Nereye gidiyorsun kızım?”
"Ninem bunları kimsesiz yaşlı adama götürmemi söyledi" diye cevap verdim.
Bunun üzerine babam; "Şöyle yap. Mutfaktan bir kaç tabak daha getir. Her bir şeyi ayrı tabağa koy ve tepsiyi güzelce düzenle. Yanlarına kaşık, bıçak ve bir bardak su da koy, öyle götür" dedi.
Dediklerinin hepsini yaptım ve elimdekileri dedeye götürdüm. Dönünce babama neden böyle yapmamı istediğini sordum. Babam; “Yemek ikram etmek 'mal' sadakasıdır. Bir şeyi düzgün vermek ise 'gönül' sadakasıdır. Birincisi karnı doyurur; ikincisi ise kalbi doldurur. Birincisi, kimsesiz dedeye, yardım isteyen dilenci hissini verir. İkincisi, yakın bir dost, iyi bir misafir olduğu hissini verir.”
Maldan vermek ile gönülden vermek arasında büyük fark vardır. Kurban paylarımızın ikramında özenli olmak inceliği de elzem. Gönülden olanın hem Allah katında hem insanlar yanında değeri daha büyüktür. Yapacağımız ikramlar sevgi ile iyilik ile birlikte olsun. Sakın aşağılayıcı ve küçük düşürücü olmasın!
Özlemleri gideren, her türlü dargınlık ve kırgınlıkları unutturan bayramlar, sevgi ve hoşgörü duygularını güçlendirmek, sevinç ve mutluluğu yaşadığımız özel günlerdeyiz. Ayırt etmeksizin tüm coğrafyalarda acıların son bulduğu bayramlar yaşansın insanca. Kurban bayramımız mübarek olsun...