Bosna deyince aklıma, babamın halamın teyzemin doğduğu,Dedemlerin geldiği ülke gelirdi aklıma çocukken..Sonra,1992-1995 yılında savaş gerçeği ile tekrar bu ülkeyi anımsadım.Savaş vardı,büyüklerden duyduğumuz Akrabalarımız vardı.Öldüler mi yaşıyorlar mi bilmiyorduk.çünkü yiilar içerisinde büyükler ölünce,yeni nesiller arasında irtibat kopmuştuHatta ,dedemler Türkiye'ye geldikten sonra bir daha hiç gitmemişler Bosna'ya, doğdukları topraklara…Ben 75 yıl sonra,aylarca süren bir araştırma sonucunda akrabalarımı buldum.Ve Bosnaya gittim 2011 yılındaBoşnak dilini bilmeden.75 yıl sonra köyümüze giden ilk akrabalar ilk Boşnak Türk bizdik.İşte orada Kan çekiyor olayını yaşadım iliklerime kadar……Ve Bihać Bosanska Krupa Bužim şehrine gittik.Savaşın izlerini burada birebir gördüm gözlerimle.Binalar delik deşik, harabeye dönmüş işyerleri, fabrikalar, her şehirde sayısını sayamayacagım kadar şehit mezarları.. Aylık ve 3 yaşında çocuk mezarları dahilAkrabalardan, tanidiklardan, gazilerden duyduğum savaş gerçekleritecavüzler, açlık, korku, yoklukAyça yaprağını sarıp sigara yapmalar,kış kıyamet yıllar süren acı gözyaşı kayıplar erkek nüfusunun azalması, soykırım!Onurlu dik başlı gururlu inatçı Boşnaklartek suçlarının müslüman olmasından dolayı Avrupa'nın göbeğinde zulüm gördüler 3 maymunu oynayan modern Ülkelerin sağırlığındaYoklukla savaştılar, hainlerle savaştılar,birlikte yemek yedikleri ,kız alıp verdikleri komşularınla savaştılar bir anda düşman kesildi bu komşular…Yok edilmeye, etnik temizlik yapılmaya çalışılan bu onurlu insanlara...1 Mart'ta Bağımsızlıklarını ilan ettilerSrebrenitsada yatan 8372 şehidin kanı yerde kalmadı. Onlar Bağımsız Özgür Bosna için canlarını feda ettiler.Bosnam,ikinci vatanım, ATA toprağımBağımsızlık günün kutlu olsun.Bahar Ilgaz (Pajalić-Emrić)01.03.2022
]]>