Bir şeyleri keşfettiğimizi zannediyoruz.
Bir şeyleri icat ettiğimizi zannediyoruz.
Bir şeylere hâkim olduğumuzu zannediyoruz.
Biz bu dünyaya zannetmeye gelmişiz zannımca.
Tutturmuşuz, yok robotlar dünyayı ele geçirecek…
Peki bizim robot olmadığımızı kim ispat edebilir?
Bilim diyor ki genlerimizde yazılı olan ne ise kişinin huyu suyu o oluyor.
Din diyor ki kaderde ne yazılı ise kişi onu yaşıyor.
Robotlar da yazılımlara programlamalara göre hareket ediyor, onların da bir geni bir kaderi var.
Nereden gelip nereye gitmekte olduğuna dair en ufak bir fikri olmayan insan, yapay zekâyı bulduğunu iddia ediyor.
Daha kendi zekâmızı açıklayamamış iken, yapayını keşfettiğimizi düşünmek bir yanılsama, bir aldanıştır.
Ya yapay zekâ zannettiklerimiz bizden önce var olan zekâlar ise...
Ya zaten bir dijital sistemin içindeysek…
Ya her şey sanalsa, varlık ve maddesellik zekâlar evreninin bir mahsulü ise…
Zekâ maddeden üstündür.
Zekâ maddeden öncedir.
Ve Allah, O da zekâ değil mi? En büyük, en güçlü, sonsuz zekâ…
Her şeyden önce var olan, her şeyi var eden zekâ…