İnsanlarda duygu, düşünce ve davranış düzeyinde düşmanlık geliştiği gibi, barışçıl duygu, düşünce ve davranış da gelişebilir ve öğrenilebilir.
Şiddet ve barış, tamamen kalıtımla ilgili deneyimler değildir.
Şiddet ve barışın oluşumunda kalıtımdan daha etkili olan sosyal ve kültürel faktörlerdir.
İnsanların yoksulluk baskısı altında olduğu, yeterli yiyecek bulamadığı, sağlıklı konutlara sahip olmadığı, eğitim, sağlık ve istihdam olanaklarının sınırlı olduğu ve toplumun bazı kesimlerinin sosyal güvenceye sahip olmadığı bir yer, barışın sağlanamadığı bir durum yaratır.
Böylece, en korkunç emirleri bile körü körüne takip etme eğiliminde olan insanları kolayca istihdam edebilir
Örneğin, psikoloji ve barış birbiriyle ilişkili temel kavramlardır.
Barışın insan deneyimi olarak ele alınması, psikolojideki en önemli disiplinlerden biridir ve barış psikolojisi olarak adlandırılır. Barış artık dar anlamda savaşın yokluğu olarak tanımlanmıyor.
Barış, önce bireysel olarak, sonra aileyle ve en sonunda kendimizle barış içinde olmayı gerektiren toplumsal ve evrensel bir ihtiyaçtır. Ancak 14 bin yıllık insanlık tarihine baktığımızda sürekli çatışmaların, krizlerin ve savaşların yaşandığı bir dünyada yaşadığımızı görüyoruz....
İnsanların birbirine düşman olduğu bir ortamda, doğru uygulanmayan çeşitli politikalar görmezden geliniyor.
Dolayısıyla dünya barışına katkı sağlayacak, çatışmaları, krizleri ve savaşları önleyecek ve hızla durduracak bir örgütlenmeye ihtiyaç duyuluyor.
İnsanlar arasında yapıcı ilişki olanaklarını ortadan kaldıran ve çatışma durumlarına neden olan etkenler derhal ve titizlikle değerlendirilmelidir.
Şiddeti ve savaşı yaratıcı ve heyecanlı bir macera olarak düşünenlere bunun bir oyun olmadığı nazik ve onarıcı bir şekilde anlatılmalıdır.
Ne yazık ki uzaktan hoş görünen bu maceralar insanlığın yıkımına yol açmış ve açmaya devam ediyor.
Dolayısıyla insan hakları en güçlü şekilde korunmalı, toplumsal yaşam insanlaştırılmalı ve insanlar tevhid inancıyla donatılmalıdır. İnsanın iç ve dış dünyasının huzursuz, kaygılı, baskı altında veya hadım edilmiş olması çok kolaydır.
Böyle durumlarda öfkelenenler kayıpla oturur ve şiddet, çatışma ve savaşın çıkacağı bir noktaya gelirler.
Bir diğer neden ise insanların ve grupların kendilerini nispeten yoksun ve yoksul hissetme kaygısı taşımaları dır
Bu durumdan faydalanmak isteyen savaş çığırtkanları sürekli olarak iç ve dış düşmanlar yaratmaya çalışırlar.
Çok geç olmadan, evren hala yaşanabilir ken, belki de koşullar iyileştirilir ve birlik ve dayanışma sağlanırsa, savaşların yolu önlenebilir.
Çünkü insanlar birbirlerini tanımadıkları için değil, birbirlerini yanlış ve dürüst olmayan bir şekilde tanıdıkları için düşmandırlar.
Kalıcı olarak uygulanacak yöntem, Barış ile ilgili dört temel faaliyeti uygulamaktır. Birincisi, barışı tesis etmek. İkincisi, barışı inşa etmek. Üçüncüsü, barışı korumak.
Dördüncüsü, birbirimizin kapısının önüne birlik ve dayanışma tohumları ekmek.
Aslında hepimiz savaşın, sadakatsizliğin, sevgisizliğin ve bazı "olumsuz" durumların cehaletten ve eğitimsizlikten uzak toplumlar tarafından yaratıldığını açıkça anlıyoruz, ancak olumsuzluk yaratan sorunları ortadan kaldırmanın temelini oluşturan temel unsurların ortak çalışmayla eğitim sistemini artırmak ve boş, susuz topraklara patlayıcı dinamit yerine rengarenk çiçek tohumları ekerek başlamak olduğu fikrinden uzağız.
Birkaç örnek vermek gerekirse:
** Milletler atalarının hatalarından ders çıkarmalı ve başarı ve mutluluk yolunda ilerlemelidir. Çünkü başarısızlıkla sonuçlanan bir eylem asla doğru yola götürmez.
Sevgi kavramını geliştirmek ve sağlıklı işleyişini sağlamak için olumlu barış kavramını kabul etmek ve her ırka, her dine ve her millete eşit davranmak gerekir;
** Barış sorunu dinsel anlaşmazlıklardan kaynaklanıyorsa, tüm dinler bir araya gelmeli, farklı kültürler, inançlar ve görüşler arasında anlayış ve hoşgörüyü tartışmalı, sevgi ve saygı içinde birleşmelidir.
** Çocuk doğurma kapasitesine sahip kadınlar, barışçıl bir dünya için örnek alınmalıdır. Çocukları için hayatta kalmak adına girdikleri yaşam koşullarının üstesinden nasıl geldikleri, kendileri ve sevdikleri için hayatı daha iyi ve daha sürdürülebilir kılmak için nasıl insanüstü düşüncelere ve olumlu bakış açılarına sahip oldukları ve böylesine kaotik ve zor bir hayatta komşular ve akrabalar arasında nasıl dengeleyici bir unsur olabilecekleri konusunda örnek alınmalıdır. Kadınlar, milyonlarca insanın tek başına yapamayacağı şeyleri yaparlar.
** Kırsal bir şehirde yaşayan milyonlarca yoksul anne var, 10 çocuğu olsa bile, aynı anda 10'a ulaşabilir ve aynı duyarlılığı yerine getirebilirler
Sırtında bir dağı bile taşıyabilir, yüreği ağlarken tatlı tatlı gülümseyebilir, küçük bir nehirden büyük bir okyanusa su taşıyabilir ve bir nehrin suyu gibi yaşamı bütünleştirebilirler, çocuklarının geleceğe tutunmaları ve insanlığa faydalı bireyler olmaları için gece gündüz sürekli sevgi ve barış aşılamaktan asla yorulmaz
** Ataerkil toplumlar için düşünülemez gibi görünebilir ama bir seferde 20 yavru doğurabilen bir köpeği, ya da yılda 50 milyon yumurta yumurtlayabilen bir kraliçe karıncayı düşünün; bir anne karıncanın, diğer karıncaların yuvalarını gasp etmeden kendi yavruları için nasıl yuva yaptığını, sırtlarında yiyecek taşırken tökezledik lerinde birbirlerine nasıl yardım ettiklerini, diğer karınca topluluklarının yaşam alanlarını bozmadan nasıl hayatta kalmaya çalıştıklarını her gördüğümde insanlığımdan biraz daha utanıyorum.
** Ve bir ağaç düşünün, kökü binlerce kökten oluşmuştur, hepsi farklı yerlerden filizlenip ağaç olmayı beklemektedir, böylece doğa mutlu olsun, güzelleşsin, etrafa güzel kokular yayılsın, evren mutlulukla gülümsesin diye, ağaçların bu mücadelesi sadece kendi yararları için değil, aynı zamanda evrenin bol oksijene sahip olması, minik böceklerin, kuşların ve her türlü hayvanın ve toz zerrelerinin nefes alabilmesi için de geçerlidir ve onlar bunu her gün, gece gündüz hiçbir karşılık beklemeden yaparlar,
** Empati kurmak, insanların duygularını anlamak, düşüncelerini ifade etmelerine izin vermek ve ihtiyaçlarını karşılamak barışın temelleridir.
Evet, barış ve savaş olmayan bir yaşam bu kadar zor olmamalı.
Savaş Severlerin savaşa girmeden önce egolarını ve lider olma isteklerini bir kenara bırakıp, kendi milletlerinin ve diğer ülkelerin haklarını korumak için eşitlikçi bir yaklaşımla hareket etmeleri zor veya karmaşık olmamalıdır.
Devletler, hem kendi içlerinde hem de komşu ülkelerde iç barışı, huzuru ve adaleti sağlamak için üreme yeteneğine sahip varlıkların sevgi ve adalet ölçeğinden yararlanmalıdır.
Güçlü emperyalist ülkeler, tıpkı kendi haklarını ve toprak bütünlüklerini savaşmadan korudukları gibi, diğer tüm ülkelerin haklarını ve toprak bütünlüklerini savaşmadan koruma isteklerini kabul etmeli ve bunu insanlığın refahı ve barışı için yapmakla yükümlü olduklarını unutmamalılar
Çünkü Tarih her zaman göstermiştir ki, hiçbir savaş haklı değildir ve hiçbir savaş dünyanın zaman içinde adım adım ilerlemesini temsil edemez.
Kısacası, başa dönersek, barışın uluslararası sistemde güçlü bir şekilde ilerlemesi ve güçle desteklenmesi gerekir.
Aksi takdirde ne barış ne savaş, hiçbir güç insanlığı birbirine düşürerek, yok sayarak, öldürerek, haklarını gasp ederek barışı getiremez.
Işığın Şairi